اپیزود اول:فکر می کنم شب تاسوعا بود. شام هیئت توی دلگان ( همان جایی که برای تبلیغ در محرم رفته بودیم) خوب از آب در نیامده بود. یعنی خوب که در نیامده بود هیچ خراب هم شده بود. یک برنج تقریبا شفته شده و یک مرغ نیم پخته که معلوم نبود با این قاشق های یک بار مصرف چطور باید خورد!!؟در این میان دو پسر بومی روبه روی ما نشته بودند و کمیل دائم سعی می کرد که با شوخی و خنده ناراحتی آنها از خراب شدن غذا را کم کند. کمیل را آنها که می شناسند می دانند که از هر صد حرفی که می زند نود و نه تای اش شوخی و خنده است . بالاخره هر چه باشد از ساکنین طویله ( بچه های دانشگاه امام صادق (ع) این مکان را به خوبی می شناسند!!!) بوده و سالها در آن مکان طی طریق داشته.این وسط یکهو کمیل برای اینکه با آن بچه ها شوخی کند قاشقی غذا در دهان گذاشت و گفت :« نه ! دست پخت امام حسین هم خوبه ها!! بخورید . بخورید حیف نشه!»آقا این جمله از دهان کمیل در نیامده ، چشم تان روز بد نبیند. ناگهان دیدیم قیافه این پسری که روبه روی ما نشته بود سرخ شد و با عصبانیت تمام سر کمیل فریاد می زد:« دست پخت امام حسین اینطوریه؟ خداوکیلی تو دست پخت امام حسین را با این آشپزهای بی عرضه یکی می کنی؟ کجای دست پخت امام حسین به این بد مزه ای است؟» و به نشانه اعتراض قاشق اش را وسط ظرف غذا پرت کرد و بلند شد رفت.من و کمیل هم آچمز شده بودیم و همینطوری فقط همدیگر را نگاه می کردیم!!اپیزود دوم:در این چند روز که این دانشمند عزیز هسته ای مان به قافله شهدا پیوسته دائما به این نکته فکر می کنم که اگر انقلاب ما یک انقلاب ایدئولوژیک و اندیشه ای است به جای کشتن دانشمندان علوم تجربی باید به جان بروبچه های علوم انسانی و طلبه های حوزه های علمیه بیافتند.واقعا ایمان دارم که آنها می دانند که ما از مسیر انقلاب دور افتاده ایم و در باب اندیشه کمتر کسی به آرمان های امام و شهدا پایبند مانده است. این را از مقالات و پایان نامه هایی که می نویسیم ، از روش تحلیل وقایع سیاسی و اجتماعی و از هزار قرینه دیگر می توان فهیمد.بعدن نوشت: امشب داشتم به این فکر می کردم که اگر ایمان ما به گفته های بزرگان دین که همان ائمه هدی باشند برای رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی و هدایت جامعه و …به اندازه ایمان آن جوان روستایی به دست پخت امام حسین بود آیا باز هم وضع ما همینطور بود؟!؟
|
بدون دیدگاه